Deze reeks verhalen over mijn reis met een vrachtschip nadert zijn einde. Vanochtend werd ik ruw uit mijn slaap wakker geschud (overigens net voor mijn voor het ontbijt ingestelde alarm af zou gaan) door een hevig trillende en schokkende boot die, zoals later bleek, van de ene op de andere olie overgeschakeld te zijn. De zee is vandaag ook veel ruwer, met hogere golven met witte schuimkoppen erop, maar het schip blijft redelijk stabiel doorvaren. Dat komt doordat we de wind achter ons hebben. Er is vandaag een dun zonnetje te zien en ik mocht na twee dagen verbod eindelijk weer mijn rondje maken over het schip. Morgenochtend vroeg doen we de haven van Duinkerken aan en ga ik van boord. Het schip blijft daar de hele maandag in de haven liggen. Ramon en Lan, die me ophalen, mogen aan boord komen om rond te kijken op het schip.

Gisteren hadden we een hele tijd dichte mist. Er viel erg weinig te zien. Er werd een automatische hoorn ingesteld die om de zoveel minuten geluid gaf. Later werd de duur van dit geluid nog opgerekt. Vooral bedoeld voor de kleinere vissersboten die geen radar aan boord hebben, anders zien ze dit schip wel op de radar. Je kon vanaf de brug nauwelijks of soms niet eens de net boven de containers uitstekende mast op de voorplecht zien waar o.a. camera, verlichting en hoorn aan bevestigd zijn.

Over de Kanaalkoorts waar Jaap melding van maakte: het is niet zo dat iedereen tegelijk in Duinkerken van boord gaat. Sommige zeelui varen gewoon door, ze hebben bijvoorbeeld een contract van 9 maanden, hebben dan twee maanden vrij en gaan dan opnieuw voor 9 maanden aan het werk. Een aantal Filipijnen werkt door tot januari. Anderen gaan in Le Havre van boord. Er komt in Duinkerken in ieder geval wel een andere kapitein op het schip, eentje die veel strenger is dan deze, wordt gevreesd.

Morgen ben ik weer thuis. Dat is een raar idee. Ik zal het deinen van de boot missen. Ik vond het altijd een prettig gevoel om de stappen te vertragen of juist te versnellen als de deining van de boot de ene of de andere kant op ging. Het geluid van de wind, de verschillende kleuren van de zee, van de lucht, de wonderschone zonsondergangen, de pastelkleurige lucht tegenover de zonsondergang. Woensdag ga ik weer aan het werk.