Per vrachtboot naar Midden-Amerika

Dichter bij huis

Dag na dag wordt het later, we kruipen langzamerhand naar Europese tijden. Nog maar twee uur verschil. Het is nog steeds kalm op het water, de zon schijnt nog steeds (maar vandaag maar eventjes).

Vanmiddag, al was het maar om de tijd te doden, heb ik weer deelgenomen aan een rondleiding door de machinekamer. Samen met het stel dat in Colombia aan boord kwam. Het blijft een imposant gezicht, zo’n enorme ruimte met een enorme motor en allemaal machines eromheen. En ook, opslagruimte voor allerlei reserveonderdelen. Verder is er een werkplaats waar ze zelf onderdelen kunnen maken, zelfs kunnen lassen en zo. Alle essentiële onderdelen moeten natuurlijk onmiddellijk gerepareerd of vervangen kunnen worden. Ze varen nu voortdurend op bijna maximale snelheid want ze mogen geen tijd verliezen vanwege alle voedsel dat aan boord is. Vooral bananen, die op 13o worden gehouden, kunnen niet te lang onderweg blijven. Van zeewater maken ze zelf ‘vers’ water dat gebruikt kan worden voor o.a. sanitaire doeleinden, je zou het zelfs kunnen gebruiken om te drinken, maar dat doet niemand. Op de boot staan overal plastic flessen water. Ook hebben ze water nodig voor koeling van de motor en andere machines. Daar wordt ook zeewater voor gebruikt, maar wel wordt dan op een of andere manier het zout eruit gehaald.

Ik heb besloten mijn reis twee dagen in te korten. Eigenlijk zou ik in Zeebrugge weer aan land gaan, maar dat is sowieso drie dagen later dan ik oorspronkelijk had gedacht terug te komen, mijn terugkomst was eerst namelijk gepland op 8 december. En Zeebrugge staat nu pas voor 11 december op de planning. Maar na aankomst in Duinkerken, op de 9e december, zouden we anders eerst nog naar Londen gaan, waar we aankomen om 18.00 uur en om 06.00 uur de volgende dag weer vertrekken, dus bij aankomst en vertrek is er ook niet veel te zien, want allebei vinden plaats in het donker. En in Zeebrugge zou ik dan 11 december ‘avonds om 22.00 uur aankomen. Dat is ook niet ideaal voor verder transport naar huis. Nou lijkt het ook niet de meest efficiënte beweging, om van Duinkerken via Londen naar Zeebrugge te gaan. Dus verlaat ik de boot in Duinkerken. En ik maak dankbaar gebruik van het aanbod van Ramon en Lan om me op te halen. Ze hebben allebei vrij van hun werk kunnen krijgen. Daar ben ik heel blij mee.

Reacties

Reacties

Diana

Gezellig dat je volgende week weer terug bent!!!

Henk

Wel lekker dat het nog zo rustig is op zee. En we zijn allemaal weer blij dat je volgende week weer voet op Europese bodem zet. Buiten in het zonnetje zal wel niet meer lukken maar toch nog veel plezier Ina.

Jaap

Leuk dat je binnenkort weer voet zet op Nederlandse bodem en dat Ramon en Lan je ophalen in Duinkerken.

Bereid je wel voor op de zogenoemde Kanaalkoorts. Zolang het schip op de oceaan vaart, is er niets aan de hand en is iedereen in z'n gewone doen. Maar zodra de Europese kustlijn virtueel tastbaar wordt, raakt bijna iedereen uit z'n gewone doen en wordt een beetje zenuwachtig. Dan gaan die laatste pakweg 30 uur aan boord lang duren en worden mensen wat prikkelbaar. Ze willen dan ineens zo snel mogelijk thuis zijn. De Kanaalkoorts dus, misschien slaat-ie toe.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!