Per vrachtboot naar Midden-Amerika

Iedereen doet zijn werk

Gisteren was er een probleem met de blower. De blower houdt de motor koel. Dat is natuurlijk hartstikke belangrijk. Het schip is onmiddellijk stilgelegd om te kijken wat er aan de hand is. Na een uur dobberen is het blijkbaar opgelost, want dan varen we weer.

De Nederlanders hebben vandaag hun onderzoek naar de schroef gedaan. De schroef heeft vier bladen en is in totaal 8 meter breed. Stel dat ‘ie inderdaad te veel trillingen maakt (het wordt overigens contractueel vastgelegd, hoe veel dat mag zijn), dan zou de fabrikant van de schroef misschien een nieuwe moeten leveren. Dat kan zomaar 1 miljoen euro kosten. We zijn zelfs met de boot omgedraaid en een stuk teruggevaren om te kijken of het nog uitmaakt hoe de wind staat. Verder is voor de tests op verschillende snelheden gevaren. Voor de lunch waren ze klaar met hun onderzoek. In de middag waren ze bezig hun sensoren op verschillende plekken op het schip op te ruimen en kabels te verwijderen. Morgen vertrekken ze weer.

Naar het water kijken kan ik de hele dag door. Ik zit meestal boven op het buitendek naast de brug, waar ik een stoel van het zwembad vandaan naar toe gesjord heb. ’s Morgens zit ik daar in de schaduw te lezen en zo af en toe sta ik op om over het water uit te kijken. En maak verder mijn dagelijkse wandelingetje over het schip. ’s Middags sport ik, zwem ik en doe verder weer niks anders dan lezen. Op het schip doet iedereen zijn werk, schildert wat bij, kijkt machines na, dweilt, maakt schoon, doet metingen, schrijft allerlei standen op, enz. Het water van het zwembad is vandaag ververst: het ‘oude’ water laten ze weglopen in zee en ze pompen nieuw zeewater op. En dat doen ze om de twee, drie dagen. Op een gegeven ogenblik zijn er tientallen vogels rondom het schip. Ze duiken soms loodrecht naar beneden het water in, komen dan even verderop weer naar boven, blijven even op het water zitten en trekken dan weer op de lucht in. Blijkbaar zat er veel vis in het water.

Als de zon schijnt, terwijl er ook een forse wind staat, zie je dat de wind het schuim op de golven verwaait en verstuift. Er ontstaan voortdurend kleine regenboogjes op het water. Een heleboel tegelijk.

De gasten zijn voor vanavond weer uitgenodigd in de officiersmess voor een apéritief. Het schijnt aan boord van elk schip traditie te zijn dat voor gasten te doen. Er wordt champagne geschonken. Ik trek een rok aan. Ik heb er twee bij me, die ik nog niet gedragen heb. Tijdens de heenreis niet, het is eigenlijk niet erg handig met al die trappen op het schip, tijdens de groepsreis niet en in Cahuite niet, omdat ik daar de eerste avond, in een korte broek met een wijntje op mijn balkon uitkijkend op de binnentuin die groen en bebloemd was, het hotel heette dan ook ‘Casa de las Flores’, op mijn benen tientallen keren (je voelt het helemaal niet) gestoken was door muggen en sindsdien daar elke avond kousen, een lange broek en dichte schoenen droeg. Eerder had ik nog helemaal geen last gehad van muggen.

Reacties

Reacties

Henk

Wat een heerlijk relaxte reis Ina en leuk om dit allemaal te mogen meemaken met je reisverslagen. Geniet nog maar lekker van dat warme weer.
Gr. Henk

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!