De twee Nederlanders waar ik het gisteren over had, zijn van een Nederlands bedrijf, een bijzonder specialistisch bedrijf blijkbaar. Waar gaat het om? De eigenaar van deze boot, de Fort Royal is ook net nieuw, een paar maanden oud, vindt dat de schroef te veel trillingen veroorzaakt. Blijkbaar trillen allerlei instrumenten zo dat ze niet eens af te lezen zijn als op volle snelheid gevaren wordt. De fabrikant van de schroef vindt natuurlijk van niet. Als er ergens dit soort problemen ontstaan, wordt dit Nederlandse bedrijf vrijwel altijd, zeggen ze, erbij geroepen om het geschil op te lossen. Veel concurrenten hebben ze dan dus niet. Ze worden ingevlogen, varen even mee om een onafhankelijk onderzoek uit te voeren en bij de volgende haven gaan ze weer van boord, naar Nederland. Vandaag hebben ze allerlei kabels gelegd en meetinstrumenten bevestigd en overmorgen gaan ze dan het echte onderzoek doen. Dan wordt ook een paar keer de snelheid opgevoerd om te kijken wat er gebeurt. In de volgende haven, Fort de France, Martinique, gaan ze weer van boord.

In een van mijn vorige berichten meldde ik dat de twee boten, de Fort St. Charles en de Fort Royal, hetzelfde zijn. Qua bouw wel, maar deze boot is qua sfeer wel heel anders. Als de kapitein en officieren komen eten, ze komen altijd allemaal tegelijk de mess binnen (dat is wel hetzelfde), is het nu niet zo dat er een witte brigade binnenkomt, die aan tafel nauwelijks met elkaar spreekt. Ze komen bijna allemaal casual (in korte broek en shirt) aan tafel, net als de gasten overigens. En praten allemaal met elkaar. En hier eten ook de Filipijnse hogere rangen aan dezelfde tafel als de Fransen. Even een roddel tussendoor: ik geloof dat de kapitein iets had met een van de twee meisjes die in Cartagena van boord gingen. Hoe moet dat nou verder met hen?

Wat ook anders is: er staat een TV-scherm met een heleboel films in de passengers lounge. Op de vorige boot was voor gasten op dit gebied niets beschikbaar. Het is straks misschien voor de laatste koude en donkere dagen in december, als ik me echt te pletter verveel, nog wel een uitkomst: films kijken. De films die ik zelf van Netflix gedownload had voor ik vertrok, zijn allemaal verlopen. En nieuwe downloaden is niet gelukt. Dus dat komt goed uit. Er liggen o.a. Pretty woman, The English patient, Sherlock Holmes, Amélie. Daar kan ik me nog wel even mee vermaken.

En wat hier ook anders is: ze laten ballonnen op voor weermetingen voor Météo France. Straks als we weer in de Atlantische Oceaan zijn, wordt er drie keer per dag een ballon opgelaten. Er staat aan beide zijden van de brug op het dek een bak die er qua formaat uitziet als een kleine jacuzzi. Afhankelijk van de wind wordt de ene of de andere bak gebruikt. Daarin wordt dan een ballon opgeblazen die vervolgens de lucht ingaat, met meetapparatuur. Ik zal er later op terugkomen als ik een keer gezien heb hoe het werkt.

Overigens is het elke dag zonnig en warm, is het zwembad gevuld met zeewater en begin ik een aardig kleurtje te krijgen.