Per vrachtboot naar Midden-Amerika

Geen Cartagena

Geen bezoek aan Cartagena vandaag. Er was te weinig tijd om aan land te gaan. Het was al 10.00 uur en de immigratie was nog niet geweest. Het schip zou om 15.00 uur weer vertrekken en de kapitein wilde zekerheid dat iedereen op tijd terug zou zijn, dat betekende twee uur van tevoren weer aan boord zijn, dus om 13.00 uur. En het oude centrum lag niet echt om de hoek van de haven. Eeuwig jammer, ik zal vermoedelijk niet zo gauw weer hier in de buurt zijn. En inderdaad Frans, ik had mooie plaatjes gezien van prachtige oude koloniale pleinen, gebouwen, kerken en zo. Die wilde ik graag in het echt bekijken. Het enige oude wat ik nu gezien heb, vanaf de boot, was een oud fort aan de ingang van de haven. Het was wel een verbazingwekkend gezicht, toen we de stad naderden. Het was nog vroeg. En zo langzamerhand zag je een soort New York aan het water opdoemen, maar dan alle gebouwen wit. Hoge witte flatgebouwen, een voor mij totaal onverwacht aanzien van deze stad.

De veiligheidsmaatregelen in de haven zijn hier wel veel omvangrijker dan ik eerder gezien heb. Er werd opdracht gegeven alle deuren van het schip die naar buiten gaan op slot te doen en er vaart gedurende de hele laad- en losperiode een bootje in het water heen en weer langs het schip om te voorkomen dat er iemand vanaf het water aan boord klimt en iets verbergt. Wat zou dat nu kunnen zijn?

Gisteren was ook al een rustige dag, erg rustig. Dicht bij mijn hut gebleven. Laat ik er alleen maar dit over zeggen: mijn menu werd enigszins gewijzigd, ik at alleen droge rijst en banaan. Ik kreeg een uitbrander van de kok toen ik om bouillon vroeg: “Het is hier geen restaurant”. Hij is geloof ik niet zo aardig. Ik kreeg de bouillon overigens wel. Vandaag ging het al veel beter en had ik echt wel naar Cartagena gekund.

Er zijn vandaag twee gasten vertrokken en twee nieuwe aangekomen, dit stel is al 11 maanden op reis over de hele wereld en neemt de tijd om terug te keren naar het gewone leven. En er zijn twee specialisten aangekomen, Nederlanders, die iets moeten repareren aan het schip. Ik zal morgen vragen wat precies. Behalve gedag gezegd heb ik ze nog niet gesproken. Overigens hadden Nederlanders ook een rol bij de bouw van de haven van Moin in Costa Rica. Deze was echter nog ‘under construction’. Het zou nog een paar jaar duren voor dat alles klaar was. Van oudsher was de haven in Limon gevestigd, maar daar was geen ruimte meer om uit te breiden. Daarom en om de nieuwste laad- en lossystemen toe te passen is toen maar een paar kilometer verderop een totaal nieuwe haven uit de grond gestampt. Trouwens, de haven van Cartagena was ook goed geoutilleerd. Met de nieuwste kranen, en van die wagens die over een container heen rijden, hoe hoog ook, en ‘m dan optillen en, hier dan, op een speciale vrachtwagen zetten. Die rijdt er vervolgens mee naar de kade waar het schip ligt. Daar wordt de container met een kraan opgetild en op het schip gezet. In alle havens waar we tot nu toe geweest zijn liggen wel duizenden en duizenden containers te wachten op een bestemming.

Even een terzijde, op dit schip doen ze blijkbaar zuinig aan. Zo gebruiken ze ook de achterkant van al gebruikt papier. Op de achterkant van het menu van vandaag kon ik lezen dat ze in augustus in Le Havre vijf containers niet hadden meegenomen. Dat kan dus ook.

Reacties

Reacties

Hannie

Ha Ina, erg jammer van Cartagena!
Leuk je verhalen, wat een wereld die containers. De criminele stromen zullen wel op de loer liggen.....
Goeie reis terug.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!