Per vrachtboot naar Midden-Amerika

Zondag

Zondag, een kalme zee, een kalme dag. De zon scheen, ik had buiten in de zon zitten lezen. Ik kwam de kapitein tegen in het trappenhuis, hij nodigde me weer uit voor een aperitief, samen met de andere gasten en de officieren, maar nu voor de zondagse lunch. Zondags hebben de Fransen vrij. De Franse officieren en kadetten komen de een na de ander binnenlopen voor een drankje in de officierslounge. Ik probeer met de kadetten af te spreken dat ik met hen mee kan rijden als ze overmorgen op Guadeloupe aan wal gaan. We schijnen er ’s morgens vroeg aan te komen en er de hele dag te blijven. Ze zeggen dat ze nog niet weten of ze van boord kunnen.

Een van de officieren vertelde dat hij het moeilijk had momenteel: zijn schoonvader lag op sterven. Zijn vrouw was naar haar ouders toegegaan. Hij kon, nu hij aan boord was, geen afscheid nemen en zijn vrouw niet steunen. ‘Maar dat is het leven van een zeeman’, zei hij berustend. ‘En van een zeemansvrouw’, voegde hij eraan toe.

Alleen de Filipijnen werken op zondag. De gangen schoonmaken, iets schilderen, iets bijwerken, er loopt er altijd één wacht op de brug, vier uur achter elkaar, tot ‘ie wordt afgelost door de volgende. Eigenlijk al vanaf Montoir is er in de verre omtrek geen ander schip te zien, zelfs niet op de radar. Als we naar Panama gaan is het wel druk op de vaarroute, wordt gezegd.

Er werd verteld dat ’s middags het zwembad gevuld zou worden. Dat gebeurde ook. Er werd zeewater opgepompt. De temperatuur van het water is 28o. Morgen ga ik er ook eens gebruik van maken. Lijkt me heerlijk.

Vanavond, na het eten, naar buiten op het dek naar de sterren gekeken. Binnen, op de brug, met alle ramen, is dan helemaal geen verlichting aan, zodat het buiten ook donker blijft. Er is een gedeelte op de brug waar allerlei printers staan, die met enige regelmatig papier bedrukken, waar wel lampen branden, maar dat gedeelte wordt ’s avonds met gordijnen afgeschermd, om het zo donker mogelijk te maken. En zo zie je een sterrenhemel barstensvol sterren. Zo veel zie je bijna nooit meer. Ongelooflijk veel.

Jammer genoeg lukt het niet altijd om foto’s te uploaden. De internetverbinding is zo traag of zo slecht dat het niet vaak lukt. Ik probeer het steeds weer, maar helaas. En er zijn zo veel mooie foto’s.

Reacties

Reacties

jos goos

Alles heel leuk om te lezen. Als je terug bent een verslag schrijven voor krantenreisbijlage? Want dit is wel heel apart, doen maar weinigen.

Tom

Mooie verhalen en spannende reis. Je verslagen zorgen wel voor verplichtingen bij jou. Ik betrap mezelf erop dat ik vaker dan gebruikelijk mijn mail check om te kijken of Ina al is binnengekomen. Ik ben wel wat verbaasd dat zo'n groot schip kennelijk tekeer kan gaan bij zware zeegang. Je zou verwachten dat het niet veel beweegt.

Els

Lijkt me geweldig die sterrenhemel. Ik heb dit slechts 1 keer mee mogen maken in Griekenland. Je kunt dan echt het melkwegstelsel zien.
Die foto's komen later wel. Misschien wordt het beter als je bij land in de buurt komt en anders zien we ze wel als je terug bent ;-). 28 graden klinkt fantastisch: lekker in de zon in het zwembad.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!