De storm doorstaan. Na een lichte maaltijd ‘s avonds, een salade en wat yoghurt, heb ik mijn bed opgezocht, ik dacht dat ik de halve nacht wakker zou liggen, maar dat viel erg mee. Ik ben niet ziek geworden. Gisteren mochten we niet naar buiten, en dan duurt een dag lang als je alleen maar kunt bewegen tussen hut, brug, mess en lounge. Ik houd me vast aan leuningen en alles wat vast zit. Als je een grote ruimte wilt oversteken, en de boot komt dan net aan een kant omhoog, lijkt het net alsof je tegen een flinke windvlaag aanloopt. Buiten was er afwisselend regen, zon, regen, zon en soms allebei tegelijk, met regenboog. Maar vandaag is het leven aan boord weer normaal. De wind is gaan liggen. Na mijn (bijna) dagelijkse wandeling over de boot kon ik vanochtend in een korte broek buiten op het dek verder lezen in mijn boek. De zon is lekker warm.

Inmiddels heb ik een bezoek gebracht aan de machinekamer. Hoewel ik wel wat gewend ben, technische ruimten in tunnels, sluiscomplexen en brugkelders, dit sloeg echt alles. Wat een ontzettend grote hoeveelheid machines was daar te zien. Echt ongelooflijk: een drie verdiepingen hoge motor die alsmaar moet blijven draaien. Hij verbruikt 60 ton olie per dag. Machines voor alles: voor verhitten, koelen, smeren, doseren, schoonmaken, meten, filteren, ventileren, etc. Dagelijks zijn daar 9 mensen aan het werk. Het is er bloedheet. Tot mijn verbazing was het er schoon en licht en de machines waren overwegend in een lichtgroene kleur geschilderd. Het groen in combinatie met iets glinsterend aluminiumfolie-achtig deed op een bepaalde plek wel aan een cadeauwinkel met Kerstmis denken.

De tijd verschuift steeds. We hebben nu al 5 keer de klok een uur achteruitgezet. Het is tegenwoordig licht als ik opsta om kwart voor zeven.